Inge is een spring-in-'t-veld. Avontuurlijk, bruisend en met pretlichtjes in de ogen. “Ik heb overschot aan energie. ‘s Ochtends vertrek ik met veel plezier naar de les en ik vlieg er elke dag met volle goesting in. Ja, zelfs op een maandag”, lacht ze breed. Haar enthousiasme spat er vanaf. Zelfs na een korte ontmoeting laat ze al een warme indruk achter – vurig, sociaal, behulpzaam en geïnteresseerd. Dat zijn bijzondere eigenschappen die haar vast ook van pas kwamen tijdens haar job als opvoeder. “Ik heb jarenlang met kansarmen gewerkt. Maar de problemen in de sociale sector worden ernstiger, de middelen blijven beperkt en ik kan moeilijk half werk doen. Dus ben ik voortdurend over mijn grenzen gegaan, met een burn-out tot gevolg.”

“Schilderen ligt een beetje in de lijn van hulpverlening. Je maakt mensen blij.”

De loopbaanbegeleiding die ze volgt tijdens haar herstel, opent enkele verrassende deuren. “Schilder, hovenier of kapper ... die drie beroepen sluiten blijkbaar goed aan bij mijn talenten. Ik heb gebabbeld met mensen die deze jobs uitoefenen, mijn vragen gesteld en de nodige antwoorden gekregen. Tegelijk heb ik naar opleidingen gezocht en zo ben ik terecht gekomen bij CVO De Verdieping. Ineens zijn alle puzzelstukjes op hun plaats gevallen. Het voelt allemaal goed. Schilderen ligt trouwens een beetje in de lijn van hulpverlening. Je maakt mensen blij.”

Leerkracht Tom Abbate bekrachtigt dat: “Het fijne aan het schilders- en behangersvak is dat je van iets ouds iets nieuws maakt. Je ziet meteen het resultaat van je werk. Aan het einde van een project of werf moet je dan ook even kijken naar wat je gepresteerd hebt en de haartjes op je arm omhoog voelen komen. Maak tijd voor het waw-effect ... dat probeer ik ook te leren aan mijn cursisten.”

“Nu kan ik verder professionaliseren.”

“Tom is een zotte leraar die houdt van sfeer en plezier maken, maar hij is ook streng én correct. Als je werk of attitude niet oké is, dan heb je dat geweten”, onthult Inge. “We doen echte opdrachten op echte locaties. Een betere voorbereiding op de realiteit van de schildersbranche is er niet. Hij laat ons fouten maken en als we foeteren wanneer we vaststellen dat we iets beter op een andere manier hadden aangepakt, zegt hij met een grote smile: ‘Dat ga je onthouden voor de volgende keer!’.”

Toekomstplannen

Inge combineert de opleiding Schilder-Behanger-Decorateur met een VDAB-traject voor startende ondernemers. “Ik wil een leven als zelfstandig schilder laten aansluiten op mijn liefde voor reizen. Een periode keihard werken om daarna de riem te kunnen afleggen tijdens een lange rondreis. De basistechnieken van het schilderen heb ik al geleerd tijdens een avondcursus, maar nu kan ik verder professionaliseren. Ik leer de juiste stappenplannen kennen en ontdek welke materialen ik best gebruik. We oefenen ook veel en die herhaling werkt. Wanneer je een week lang deuren lakt, dan zit die techniek er echt wel in”, besluit ze.

“Er staan nog enkele concrete werken op de planning”, weet Tom. “We schuren het parket en de trappen op in De Schuur op Domein Bovy om ze daarna in de olie te zetten. In het asielcentrum van Houthalen-Helchteren gaan we een bibliotheekruimte en klaslokaal behangen en schilderen om er een leuke leer- en werkomgeving van te maken. We passen daar trouwens ook een heel toffe techniek toe – we brengen kindertekeningen aan via de blow-up methode. En na de kerstvakantie halen we onze airless verfspuit boven voor Speelpleinwerking Het Heem. Daar wachten muren en plafonds op behang en een likje verf.”

“Twee vrouwen, negen mannen, verschillende culturen … dat hoeft echt geen drempel te zijn.”

“We hebben ook geleerd hoe we een stelling opbouwen”, vult Inge aan. “Het zijn stuk voor stuk leuke uitdagingen. Tegelijk vind ik het boeiend hoe we als groep gaandeweg op elkaar afgestemd geraken. We leren elkaar steeds beter kennen en helpen elkaar. We werken dan wel zelfstandig, maar brengen onze projecten als groep tot een goed einde. De samenwerking tussen verschillende culturen vind ik heel interessant. Je leert veel van elkaar. Moet je eens zien ...” Inge grabbelt in haar spullen en vist er een kartonnetje uit. Ze toont wat erop geschreven staat. “Mijn Afrikaanse naam is Adzowa, want ik ben geboren op een maandag én de middelste van drie kinderen. Zalig toch”, glundert ze.

Geen drempels

“Twee vrouwen, negen mannen, verschillende culturen … dat hoeft echt geen drempel te zijn. In de praktijk werkt dat heel goed. De mannen zijn behulpzaam en zorgzaam. Als ik zelf nog één ding mag benadrukken over deze opleiding, dan is het wel dat het schildersvak ook voor vrouwen is. Fysiek valt het werk goed mee, en ook de groepsdynamiek is geweldig. Het is af en toe wel vuil werk, dus daar moet je wel tegen kunnen. Schuren is een belangrijk deel van de opleiding. Er komt veel voorbereiding aan te pas vóór je de borstel kan opnemen. En je moet je aandacht erbij houden. Dat is een uitdaging wanneer je stuitert van de energie”, grapt Inge. “Daarom adem ik enkele keren diep in en uit, voor ik begin te lakken of schilderen. Helemaal zen.”